Οι άνθρωποι έχουν την τάση να πιστεύουν σε πράγματα που δεν υπάρχουν. Συχνά το ανύπαρκτο γίνεται πιο πιστευτό, όσο και αν αυτό μπορεί να αποβεί εξαιρετικά επικίνδυνο. Ιδεολογίες -που είναι η εγκόσμια θρησκεία- πείθουν τον άνθρωπο πως μπορεί να σωθεί, άσχετα αν θα καταλήξει κρέας για τα κανόνια. Να σταθούμε μόνο στον ναζισμό και τον φασισμό, που επανήλθαν θριαμβευτικά με την εκλογή του Τραμπ, μεταλλαγμένοι βέβαια, αλλά εξίσου επικίνδυνοι. Και ίσως προάγγελοι για το τι μας περιμένει στην Ευρώπη. Τεράστια πλήθη στις συγκεντρώσεις του Χίτλερ και του Μουσολίνι είχαν πειστεί πως θα σωθούν και θα ζήσουν ένα καλύτερο μέλλον. Άσχετα αν στον πόλεμο τα κορμιά τους διαμελήθηκαν σε τέτοιο σημείο, που δεν μπορούσαν να γίνουν αναγνωρίσιμα. Κανείς δεν ήξερε αυτό το λιωμένο κεφάλι ή το κομμένο χέρι ή το μισό πόδι που ανήκε. Και τους συναρμολόγησαν όπως όπως για να τους συσκευάσουν σε ένα φέρετρο. Πολλοί στη συσκευασία του ενός. Και συχνά από περισσευούμενα ανθρώπινα μέλη του εχθρικού στρατοπέδου.
Από αυτήν την τάση του ανθρώπινου ευδοκιμούν η απατεωνιά και ο πολιτικός λόγος της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Ο απατεώνας με τον πολιτικό αρχηγό έχουν ποσοτική διαφορά. Όχι ποιοτική διαφορά. Και οι δύο εκπονούν ένα αφήγημα που δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα και ως εκ τούτου είναι ανεφάρμοστο. Η διαφορά είναι πως ο απατεώνας μπορεί να πείσει -στην καλύτερη περίπτωση- μερικές εκατοντάδες, ο αρχηγός εκατοντάδες χιλιάδες ή και εκατομμύρια. Ο πρωθυπουργός της χώρας Αλ. Τσίπρας, στην πρόσφατη συνέντευξη του στην ανά χείρας εφημερίδα, είπε: ”Ούτε ένα ευρώ επιπλέον μέτρα”. Αυτό θυμίζει κάτι από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Για να μας έπειθε γι’ αυτό θα έπρεπε να μας έλεγε με ποιο πρόγραμμα ανάπτυξης θα το πετύχει. Αρκεί η διαφάνεια στη διαχείριση κονδυλίων των ΕΣΠΑ;
Αλλά ας δούμε και τι λένε αυτοί που αναλύουν την πραγματικότητα χωρίς μεταφυσικές αξιώσεις. Στην έρευνα των δύο έγκριτων καθηγητών Σάββα Ρομπόλη και Βασίλειου Μπέτσι (”Εφ. Συν” 23.1.17) εντοπίζουμε ανησυχητικά ευρήματα που πιθανότατα να είναι το άμεσο και το απώτερο μέλλον μας. Έτσι έχουμε και λέμε: Στατιστική ανεργία 24% (στην πραγματικότητα πολύ μεγαλύτερη). Η μερική απασχόληση το 2016 ήταν 50,3% στις νέες προσλήχεςις. Με ανασφάλιστη εργασία ένας στους πέντε. Άνθρωπο που ασχολούνται ως μισθωτοί, πληρώνουν εξ ολοκλήρουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές ή ακόμα, ενώ εργάζονται οκτάωρο, καταχωρίζονται ως μερικώς απασχολούμενοι. Το 38% των εργαζομένωνξ πληρώνονται πολύ πιο κάτω από τον κατώτερο μισθό. Και αυτοί είναι τυχεροί. Γιατί υπάρχουν και άλλοι που έχουν μήνες να πληρωθούν. Αν πληρωθούν βε΄βαια και δεν αρκεστούν στα έναντι. Όσον αφορά τον ΕΦΚΑ (Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης) πρόκειται για ένα γιγαντιαίο γραφειοκράτη Φρανκενστάιν που θα κ΄βει τις συντάξεις μέχρι και 35%. Ας βγει κάποιος από τους λαλίστατους της κυβέρνηςη να απαντήσει σ’ αυτήν την έρευνα. Δεν θα το κάνει βέβαια. Και οι δημοσιογράφοι των τηλεοπτικών πάνελ αποφεύγουν τις κακοτοπιές. Μας περιορίζουν σε έναν τηλεοπτικό αυτισμό, όπου η αντιπολίτευση εναντιώνεται στο είδωλο της στον καθρέφτη, που είναι η κυβέρνηση.
Όσοι δεν θέλουν να πέφτουν θύματα απατεωνιάς, ας πατήσουν γερά στα πόδια τους και ας αποκτήσουν όσο γίνεται μια κρυστάλλινη συνείδηση της πραγματικότητας. Οι μνημονιακές κυβέρνησεις έχουν έναν και και μόνο στόχο: Να υπαγάγουν την Ελλάδα στον Πτωχευτικό Κώδικα της γερμανικής Ε.Ε, οι ανθρώπινες ζωές να γίνουν αναλώσιμες και η δημόσια κοινή περιουσία να κλαπεί από τον ιδιοκτήτη τη, τον λαό εν προκειμένω, και να πουληθεί μπιρ παρά για να αυξηθεί το χρέος. Θέατρο του παραλόγου; Κατοχική κυβέρνηση; Δεν ξέρω. Πάντως το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Μην ξεχνάμε πως και στην ναζιστική κατοχή, είχαμε ελληνική κυβέρνηση. Και μάλιστα τρεις. Από τις κυβερνήσεις, αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα από δική τους πρωτοβουλία. Όλοι ξέρουμε πως το όποιο φιλολαϊκό μέτρο έχει παρθεί, είναι προϊόν λαϊκών κινητοποιήσεων. Προς το παρόν, η κοινωνία συναινεί στην εξαθλίωση της.
Αλλά υπάρχουν και τα αισιόδοξα μηνύματα. Κάποιος μπορεί να τα διαβάσει κάθε Δευτέρα στην ”Εφ. Συν” στο δισέλιδο ”Για ΚΑΛΟ” (Κοινωνική Αλληλέγγυα Οικονομία). Ο οικονομολόγος κύρους, Πέτρο Λινάρδος Ρυλμόν, σε ένα εμπεριστατωμένο άρθρο (2.1.17) νας εξηγεί για το θαύμα του”οικοσυστήματος” της Καρδίτσας. Μια συνεταιριστική τράπεζα, που έχει πάνω από 7.500 μέλη, μέσα στην κρίση βρίσκεται στην ακμή, επιχορηγεί συνεταιρισμούς, αστικούς και αγροτικούς, όπως και δίκτυα επιχειρήσεων που ανήκουν Αλληλέγγυα Οικονομία. Η Καρδίτσα είναι ένα πρότυπο πολιτιστικής πόλης και έχει φροντίσει να κρατήσει την παράδοση της ζωντανή. Κάποιοι ανερμάτιστοι τους αποκαλούν υποτιμητικά ”βλάχους”, αγνοώντας αυτόν τον πλούσιο τοπικό πολιτισμό, διαμαντόπετρα στην εθνική μας παράδοση. Μήπως είναι καιρός να πούμε; ”Όλη η εξουσία στην Καρδίτσα;” Ή τουλάχιστον να πάμε να μαθητεύσουμε εκεί; Αυτό ας το μελετήσουν και άλλοι δήμοι. Οι τοπικές κοινωνίες μπορούν ίσως να προσφέρουν εναλλακτικές λύσεις στην παρούσα κρίση.
Πηγή: ” Εφ. Συν” (28/1)
Nuntiusweb