Η ελληνική εκδοχή άρθρου μου που δημοσιεύτηκε τέλη Οκτωβρίου στην γαλλική πολιτική επιθεώρηση « contretemps »
10 Οκτωβρίου 2015
Βρέθηκα κατά την διάρκεια των εκλογών στην Ελλάδα για να ασκήσω το εκλογικό μου δικαίωμα ως Έλληνας πολίτης. Αποφάσισα να πάω θέλοντας να εκφράσω με την ψήφο μου τους 200000 νέους και νέες που αναγκάστηκαν να φύγουν από την χώρα για να βρουν δουλεία, τα τελευταία 5 χρόνια λόγω της καταστροφικής πολιτικής της λιτότητας και των μνημονίων .
Η στρατηγική της ήττας «Πάση θυσία συμφωνία, πάση θυσία στο Ευρώ.»
Διέκρινα την απορία και τον φόβο για το τι έγινε και φτάσαμε ως εδώ. Αυτό που διέκρινα ήταν το τέλος της ελπίδας, ήταν η επικράτηση της ιδέας ότι αυτό ήταν : Ο Τσίπρας ήταν ο μόνος που πάλεψε αλλά δεν τα κατάφερε, δεκαεπτά ώρες διαπραγμάτευση κτλ. εκβιαστήκαμε ,δεν υπάρχει εναλλακτική και πρέπει να εφαρμόσουμε το μνημόνιο.
Αυτά ουσιαστικά που ισχυρίστηκε ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας την 13η Ιουλίου. Όταν ακόμα δεν είχε αρχίσει να υπερασπίζεται σαν δικό του παιδί το 3ο μνημόνιο. «Δεν είχα άλλη επιλογή», ισχυρίστηκε ο Αλέξης Τσίπρας νεκρανασταίνοντας ουσιαστικά το νεοφιλελεύθερο ΤΙΝΑ. Σε μια κοινωνία, που ο κόσμος της ριζοσπαστικοποιούταν ,ο κ. Τσίπρας φρόντισε να ελέγξει και να απενεργοποιήσει κάθε ριζοσπαστική διάθεση του κόσμου. Τα κατάφερε μετατρέποντας σε ΝΑΙ το Όχι του κόσμου που αψήφησε εκβιασμούς ολοκλήρου του Ευρωπαϊκού κατεστημένου .
Χιλιάδες αγωνιστές έδωσαν έναν όμορφο ανιδιοτελή αγώνα να φέρουν τον Συριζα στην κυβέρνηση . Το πρόγραμμα όμως του Συριζα , το άμεσα εφαρμόσιμο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης δεν εφαρμόστηκε ποτέ . Από το Φεβρουάριο η ελληνική κυβέρνηση συνέχιζέ να αποπληρώσει το χρέος ενώ το πρόγραμμα του Συριζα συλλογικά διαμορφωμένο από το συνέδριο έλεγε καμιά θυσία για χρέος και νόμισμα, αναστολή πληρωμών μέχρι να υπάρξει ένας λογιστικός έλεγχος.
Οι δανειστές έκαναν μονομερείς κινήσεις, ξεκίνησαν από τις αρχές Φλεβάρη με τον κ. Ντραγκι να μην δέχεται τα Ελληνικά ομόλογα και μέχρι που έκλεισαν πραξικοπηματικά τις Τράπεζες στον Ιούλιο . Η Ελληνική κυβέρνηση λέγοντας ότι δεν κάνει μονομερείς κινήσεις, πληρώνοντας τις δόσεις στο ΔΝΤ , προχώρησε σε εσωτερικό δανεισμό μέχρι να σκουπίσει όλα τα ταμειακά διαθέσιμα της αυτοδιοίκησης , ώσπου να φτάσει σε αδυναμία πληρωμών . Οι αποφάσεις περνούσαν μέσα από μια μικρή ομάδα γύρω από τον πρωθυπουργό ,σε όλο το εξάμηνο η κεντρική επιτροπή του κόμματος είχε συσταθεί μια φορά .Κάθε φορά ,η συζήτηση για εναλλακτική πρόταση έκλεινε πριν καν ανοίξει με συνοπτικές διαδικασίες. Η πολιτική συνεχών υποχωρήσεων είχε σαν αποτέλεσμα, αντί να θέσει η ελληνική πλευρά το τελεσίγραφο στους δανειστές να το θέσουν οι δανειστές , το τελεσίγραφο το έθεσε ο Γιουνκερ ,ως εκπροσωπος των δανειστών, στην Ελλάδα.
Κι εκεί η μόνη λύση για τον Αλέξης Τσίπρα, ήταν το δημοψήφισμα . Για αν βγει από το αδιέξοδο στο οποίο ο ίδιος έβαλε την χώρα θέτοντας από πριν τα όρια της διαπραγμάτευσής : «Πάση θυσία συμφωνία, πάση θυσία στο Ευρώ.» καμιά σχέση δηλαδή με την προγραμματική διακήρυξη του Σύριζα «καμιά θυσία για το εύρώ».
Το δημοψήφισμα ,το ΟΧΙ που έγινε Ναι και η παραχώρηση της ηγεμονίας στην δεξιά.
Ο Ελληνικός λαός αψηφώντας εκβιασμούς ,αψηφώντας την ντόπια και ευρωπαϊκή τρομοκρατία, αυτούς που απειλούσαν ότι αν επικρατήσει το Όχι η Ελλάδα θα βγει από το Ευρώ έδωσε την μάχη και κέρδισε με ένα ταξικό και περήφανο ΟΧΙ ενάντια στα μνημόνια και στην λιτότητα . Κάποιοι όμως μέσα στην κυβέρνηση είχαν αλλά σχέδια.
Από ότι την τέταρτη πριν το δημοψήφισμα οικονομολόγοι και στελέχη της κυβέρνησης από την δεξιά τάση του Συριζα συμβούλευαν τον Τσίπρα να κάνει πίσω .Φοβόντουσαν ότι θα συμβεί αυτό που συνέβη. Φοβοντουσαν το Όχι του λαού Κι αυτό γιατί βέβαια είχαν ήδη δρομολογηθεί οι εξελίξεις. Την επόμενη του δημοψηφίσματος ο Αλέξης Τσίπρας καλεσε συμβούλιο πολιτικών αρχηγών υπό την αιγίδα του προέδρου της δημοκρατίας ώστε να δημιουργηθεί ομάδα εθνικής διαπραγμάτευσής . Διαπραγμάτευση όπως ανέφερε ο Τσίπρας για συμφωνία που να σέβεται τις κόκκινες γραμμές τις κυβέρνησης (ποιος τις θυμάται τώρα άραγε) αλλά, και «πάση θυσία μέσα στην ευρωζώνη».
Η πρόεδρος της βουλής Ζωή Κωνσταντόπουλου ζήτησε τότε ενημέρωση και πρακτικά αυτής της συνεδρίασης .Ποτέ δεν της δόθηκαν. Έτσι φτάσαμε στην εγκληματική συμφωνία τις 13ης Ιουλίου. Στην αποδοχή ενός μνημονίου επιτροπείας με χειρότερους ορούς από τα δυο προηγούμενα , μείωση συντάξεων , όπισθεν ολοταχώς στα εργατικά δικαιώματα ,απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας σε ..εταιρίες του Γερμανικού δημόσιου.
Τότε που από άκρη σ ‘άκρη της υφηλίου ακουγόταν το #This is a coup η το #Tsipasleavethesummit. Χιλιάδες πολίτες έλεγαν Τσίπρα σήκω και φύγε απο την σύνοδο κορυφής.
Εγώ όμως σ’ αυτό το άρθρο δεν θα αναλύσω περαιτέρω το γιατί
-Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έπρεπε να έχει φτάσει καθόλου εκεί και
-Έπρεπε να πει Όχι στο εκβιασμό τιμώντας το ΌΧΙ και την δεσμευτική εντολή του Ελληνικού λαού να τελειώσει με την λιτότητα και να μην αναγνωρίσει το ,παράνομο , απεχθές , επονείδιστο και μη βιώσιμο χρέος .
Δεν θα επικεντρωθούμε λοιπόν εδώ στο τι δεν έγινε αλλά στο τι έγινε από την κυβέρνηση Τσίπρα και από τους ντόπιους και ξένους καινούργιους φίλους της .Το πως από την καταγγελία του εκβιασμού ,το πως από τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού στη βουλή περί εξαναγκασμού της κυβέρνησης να εισαγάγει συμφωνία παρά την θέλησης της φτάσαμε να δούμε την κυβέρνηση και τον Αλέξη Τσίπρα να υπερασπίζεται το 3ο μνημόνιο λέγοντας ότι θα το εφαρμόσει καλύτερα από τους άλλους .
Η μνημονιακή μετάλλαξη , το θεσμικό πραξικόπημα ,ο κυβερνητικός Συριζα.
Η πρόταση Γιουνκερ που απορρίφθηκε από το 60% του Ελληνικού λαού έγραφε ξεκάθαρα ότι η «Ελλάδα αναγνωρίζει την βιωσιμότητα του χρέους και επαναλαμβάνει την υποχρέωση της να το ξεπληρώσει». Το ίδιο δηλαδή πάνω κάτω που περιέχεται στην συμφωνία της 13ης Ιουλίου. Από το 2010 στο ΔΝΤ γνώριζαν ότι το χρέος δεν ήταν βιώσιμο και ότι τα δάνεια δεν μπορούσαν να αποπληρωθούν χωρίς αίμα. Άλλο ένα παράδειγμα του πως το ΟΧΙ του Ελληνικού λαού μετατράπηκε σε ΝΑΙ σε μια νύχτα.
Στις 15 Ιουλίου σε μια μαύρη μέρα για την δημοκρατία η Ελληνική Βουλή επικύρωσε τον ωμό εκβιασμό ,ψηφίζοντας την συμφωνία της 13ης Ιουλίου. Με 229 Ναι σε όλα με 64 ΟΧΙ από τους οποίους 32 βουλευτές του Συριζα και 6 παρών ψηφίστηκε η απώλεια εθνικής κυριαρχίας και η προστασία όσων με παραποίηση στοιχείων συνέβαλαν στην εισαγωγή της χώρας στο μνημόνιο το 2010 ,όσους κατέστρεψαν τον τόπο .Νομιμοποιήθηκε η άποψη των δανειστών ότι το χρέος είναι βιώσιμο.
Στις 15 Ιουλιου με κείμενο τους 110 από τα 201 μέλη της κεντρικής επιτροπής του Συριζα καταγγέλλουν την συμφωνία και ζητούν από τον Πρόεδρο του κόμματος Αλέξης Τσίπρα να συνεδριάσει άμεσα την κεντρική επιτροπή ώστε να σχεδιαστεί μέσα από συλλογικές διαδικασίες απεμπλοκή από το μνημόνιο και την παράνομη συμφωνία . Δυστυχώς ,η συνεδρίαση αυτή της κεντρικής επιτροπής θα έρθει πολύ αργά.
Είχε ήδη ξεκινήσει μια μεγάλη προσπάθεια πολιτικής ,κοινωνικής και ηθικής αποδόμησης των διαφωνούντων , μια άνευ προηγουμένου επίθεση από τα καθεστωτικά ΜΜΕ των ολιγάρχων προς τους βουλευτές της αριστερής πλατφόρμας και όσους άλλους από τον ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν όχι.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι επιθέσεις στον Παναγιώτη Λαφαζάνη ότι δήθεν σχεδίαζε ριφιφί στο νομισματοκοπείο για να χρηματοδοτήσει την δραχμή και άλλες γελοιότητες , επιθέσεις στην Ζωή Κωνσταντόπουλου και την Νάντια Βαλαβάνη , επίθεση με μυνήσεις στον Γιάνη Βαρουφακη για προδοσία ,μια συντονισμένη προσπάθεια ποινικοποίησης της άποψης που υποστήριζε την ρήξη με τους δανειστές και τους πολιτικούς εκπροσώπους τους ως εναλλακτική. Στις διαρροές ψευδών πληροφοριών προς τα ΜΜΕ πρωτοστατούσαν δυστυχώς κάποιοι ,αδιευκρίνιστοι «κύκλοι του Μαξίμου» .
Η επόμενη κίνηση του Αλέξη Τσίπρα ήταν να προχωρήσει σε ανασχηματισμό στις 18 Ιουλίου απομακρύνοντας τους υπουργούς της αριστερής πλατφόρμας.
Στις 22 Ιουλίου ψηφίστηκαν σε λιγότερο από 24 ώρες περισσότερες από 1000 σελίδες σε 3 άρθρα του κώδικα πολιτικής δικονομίας ,1130 άρθρα ενσωμάτωσης ευρωπαϊκών οδηγιών. Μέτρα επίσπευσης της διάσωσης των τραπεζών εις βάρος των πολιτών . Παράδειγμα ,ο κώδικας πολιτικής δικονομίας προβλέπει ότι προτιμώνται οι τράπεζες έναντι του δημοσίου και των εργαζομένων σε περίπτωση εκποίησης των περιουσιακών στοιχείων μιας επιχείρησης.
Στην ΚΕ που τελικά συνήλθε μόνο την 30η Ιουλίου το κόμμα είχε ήδη χωριστεί στα δυο. Όσοι διαφωνούσαν με την συμφωνία επεδίωξαν απόφαση καταδίκης της συμφωνίας με τους δανειστές από την Κ.Ε. και άμεση (μέσα στον Αύγουστο και πριν την υπογραφή οποιασδήποτε συμφωνίας) σύγκληση του Διαρκούς Συνεδρίου[i] του ΣΥΡΙΖΑ, του ίδιου δηλαδή σώματος συνέδρων που ίδρυσαν τον ΣΥΡΙΖΑ το 2013, που συνέταξαν και υπερψήφισαν το πρόγραμμα και το καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ, που εξέλεξαν την παρούσα Κεντρική Επιτροπή και εξέλεξαν επίσης τον Αλέξη Τσίπρα πρόεδρο του κόμματος . Όσοι στήριζαν την πρόταση της «προεδρικής γραμμής » αλλά και οι 53 πολλοί εκ των οποίων είχαν υπογραφεί το κείμενο των 110 αποδέχτηκαν την πρόταση του Αλέξη Τσίπρα ο οποίος πρότεινε να πάμε σε έκτακτο συνέδριο[ii] τον Σεπτέμβριο διαβεβαιώνοντας μάλιστα τα μέλη της ΚΕ ότι σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να πάμε σε εκλογές τον Σεπτέμβριο. Τελικά επικράτησε η πρόταση του Αλέξη Τσίπρα αν και όλοι καταλάβαμε ότι το συνέδριο του Σεπτεμβρίου δεν επρόκειτο να γίνει . Φάνηκε ξεκάθαρα ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είχε ξεκάθαρο σχέδιο για επανίδρυση ενός νέου ΣΥΡΙΖΑ τον οποίο επέλεξε ερήμην του κόμματος η ηγετική ομάδα της κυβέρνησης.
Στις 13 και 14 Αυγούστου ,φτάσαμε στην ψήφιση του τρίτου μνημονίου . Τετρακόσιες περίπου σελίδες που περιλάμβαναν ρήτρες διάλυσης των εργασιακών σχέσεων ,των κοινωνικών δικαιωμάτων ..εκποίηση δημόσιας περιουσίας και άλλες τόσες σε τροπολογίες ψηφίστηκαν με κατεπείγουσα διαδικασία χωρίς να έχουν διαβαστεί από κανένα , χωρίς να έχουν συζητηθεί από το κοινοβούλιο και πέντε μέρες αργότερα η κυβέρνηση δήλωσε ότι παραιτείται.
H παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα όπως ήταν αναμενόμενο έγινε αποδεκτή με θετικά σχόλια από τον ευρωπαϊκό νεοφιλελεύθερο τύπο και την ολιγαρχία των Βρυξελών. “Démissionner pour mieux régner » ο χαρακτηριστικός τίτλος του Κούριερ Ιντερνατιοναλ , «οι ελληνικές εκλογές δεν είναι μέρος της κρίσης είναι μέρος της λύσης του προβλήματος» έσπευσε να επιδοκιμάσει η Αγγέλα Μερκελ .
Ήταν πλέον ξεκάθαρο σε όλους μας ότι στην συμφωνία υποταγής που υπέγραψε η κυβέρνηση περιλαμβανόταν και κάποιες άλλες υποχρεώσεις ,πρώτη ,να ξεφορτωθεί ο Συριζα τα βαρίδια ,όσους δηλαδή δεν ψήφισαν Ναι σε όλα ,δεν πρόδωσαν την εντολή του λαού ,σε όσους είπαν ΟΧΙ.
Στη συγκεκριμένη συγκυρία ,εκατοντάδες αγωνιστές , στελέχη του Συριζα παραιτήθηκαν από το κόμμα . Δυστυχώς όμως ένα μεγάλο μέρος διάλεξε να πάει σπίτι του και να απέχει από την επικείμενη κρίσιμη εκλογική μάχη .Δεν ήταν όμως μόνο τα μέλη της «αριστερής πλατφόρμας » που παραιτήθηκαν αλλά και οι περισσότεροι σύντροφοι ,μέλη κινημάτων που έδιναν μια ριζοσπαστική πνοή στον Συριζα.
Η κυβέρνηση λοιπόν παραιτήθηκε , κανένας δεν έριξε την κυβέρνηση όπως ψευδώς ισχυρίζονται κάποιοι . Για να πέσει μια κυβέρνηση χρειάζεται πρόταση μομφής την οποία κανείς από την αντιπολίτευση δεν έκανε μιας και όλοι μαζί 230 ψήφισαν την επονείδιστη συμφωνία .
Θα μπορούσε η κυβέρνηση να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης αυτό όμως θα προϋπέθετε το άνοιγμα μιας διαδικασίας με συζήτηση τριών ημερών στο κοινοβούλιο . Είδαμε πως με πραξικοπηματικού τύπου φαστ τρακ διαδικασίες η κυβέρνηση πέρασε τις ψηφοφορίες για τα προ απαιτούμενα και το 3ο Μνημόνιο . Η επιλογή της χρονικής στιγμής ,μια σοφή κίνηση από τον κ. Τσίπρα , εκλογές σε μια προεκλογική περίοδο 3ων εβδομάδων παραβιάζοντας ακόμα και τότε το σύνταγμα . Η εκλογές αυτές αποφασίστηκαν σε συνεννόηση του κ. Τσίπρα με τους δανειστές. Όπως μάλιστα κατήγγειλε η πρόεδρος της βουλής Ζωή Κωνσταντόπουλου ο πρόεδρος της Δημοκρατίας ,εξυπηρέτησε την κυβέρνηση παρακάμπτοντας την πρόεδρο της βουλής και ανακοίνωσε της εκλογές χωρίς να ενημερώσει το κοινοβούλιο χωρίς δηλαδή να σεβαστεί την συνταγματικά κατοχυρωμένη διαδικασία.
Όλα αυτά για να συντμηθεί η προεκλογική περίοδος και να γίνουν οι εκλογές πριν προλάβουν οι πολιτικοί αντίπαλοί του κ Τσίπρα να προετοιμαστούν και κυρίως πριν προλάβει ο Ελληνικός λαός να νιώσει στο πετσί του τα σκληρά μέτρα του τρίτου μνημονίου.
Η Λαϊκή Ενότητα
Οι βουλευτές που αρνήθηκαν να ψηφίσουν το κοινωνιοκτόνο 3ο μνημόνιο, οι υπουργοί που αψήφησαν καρέκλες και θέσεις , όσοι έμειναν πιστοί στις δεσμεύσεις απέναντι στον λαό με την δημιούργησαν με προκήρυξη εκλογών την κοινοβουλευτική ομάδα της Λαϊκής Ενότητας η οποία μετεξελίχθηκε σε ένα μέτωπο αριστερων οργανώσεων και κινημάτων και έδωσε την εκλογική μάχη στην σύντομη προεκλογική περίοδο για να κρατήσει ζωντανό το Όχι του ελληνικού λαού. Να κρατήσει ζωντανή την εναλλακτική και την ελπίδα.
Πρώτη φορά ένας φορέας συγκροτείται μετά την προκήρυξη εκλογών , χωρίς καμιά κρατική χρηματοδότηση, χωρίς να υπάρχει κάποια οργανωτική δομή από πριν .Όλο το σύστημα να προσπάθησε και τελικά τα κατάφερε να εκπαραθυρώσει την μόνη συνεπής αντί-μνημονιακή δύναμη από την βουλή. Η επίθεση είχε ήδη ξεκινήσει όπως προανέφερα από τον Ιούλιο. Έχοντας απέναντι μας τις στημένες δημοσκοπήσεις που έδιναν στα ίδια επίπεδα Νέα Δημοκρατία και Συριζα προωθώντας έτσι το επιχείρημα της ωφέλιμης ψήφου.
Δεν έλειψαν βέβαια και οι δικές μας αστοχίες και λάθη , δυσκολία στο να εξειδικεύσουμε και να κάνουμε κατανοητή την πρόταση μας και πείσουμε ότι μπορούμε να την πραγματοποιήσουμε . Πως όμως να βγάλεις αναλυτικό και εμπεριστατωμένο πρόγραμμα σε τρεις βδομάδες όταν δεν έχεις καν την οργανωτική δομή κόμματός.
Αποτέλεσμα ,το όλο εγχείρημα να γίνει βεβιασμένα ,πιο πολύ σαν ένα άθροισμα στελεχών παρά σαν μια μαζική συλλογική διαδικασία από την βάση . Θα έχουμε φυσικά αρκετό χρόνο για να ανασυγκροτηθούμε και να οργανωθούμε μέσα από δημοκρατικές συλλογικές διαδικασίες ,να γίνουμε ο μαζικός φορέας που θα εκφράσει την αντίσταση ενάντια στα μνημόνια και το καθεστώς επιτροπείας , την αντίσταση στις νεοφιλελεύθερες αντεργατικές πολιτικές ,αλλά και ο φορέας που θα βάλει στο τραπέζι θα εξειδικεύσει, θα τεκμηριώσει επιστημονικά την εναλλακτική λύση δίνοντας δημοκρατική διέξοδο στο λαό και στους εργαζόμενους . Καθήκον μας επίσης για το επόμενο διάστημα να ενισχύσουμε ,να στηρίξουμε τους κοινωνικούς και λαϊκούς αγώνες
Σ’ αυτές τις εκλογές νίκησε ο φόβος
Νίκησαν τελικά όσοι (ακόμα και μέσα στο Συριζα ήλπιζαν )να νικήσει το ναι στο δημοψήφισμα . Δύο μήνες μετά το «ΟΧΙ στα μνημόνια» που πανηγυρικά επικράτησε, οι Έλληνες εξέλεξαν μία βουλή στην πλειοψηφία της αποτελούμενη από κόμματα που στήριζαν η στηρίζουν το μνημόνιο . Σ ’αυτές τις εκλογές η αντιπαράθεση υφίστατο στο ποιο κόμμα θα εφαρμόσει καλύτερα την συμφωνία .Αυτό φάνηκε άλλωστε και από την προεκλογική καμπάνια στην οποία το κύριο σλόγκαν του Νέου Σύριζα ήταν «Ψηφίζουμε για πρωθυπουργό». Και βέβαια ,αφού το πρόγραμμα είχε αποφασιστεί αλλού,το πρόγραμμα ηταν τρίτο μνημόνιο με τους απεχθείς ορούς της δανειακής σύμβασης που το συνοδεύει.
Σ ‘αυτές τις εκλογές κατάφεραν κάποιοι να απομακρύνουν τον λαό από τις κάλπες ,να καλλιεργήσουν το γνωστό .«Ολοι το ίδιο είναι, με τις εκλογές δεν αλλάζει τίποτα ».
Η συμμετοχή στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου αποτελεί ιστορικό χαμηλό για εθνικές εκλογές, τουλάχιστον της μεταπολιτευτικής περιόδου. Το 56,55% της συμμετοχής είναι αρνητικό ρεκόρ, το οποίο ανταγωνίζεται μόνο το χαμηλό 52% των ευρωεκλογών του Ιουνίου 2009. ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε 323.000 ψήφους από τον Ιανουάριο, η Ν.Δ. έχασε 200.000 ψήφους, η Χ.Α. έχασε 9.000 ψήφους, το Ποτάμι 150.000 ψήφους, το ΚΚΕ 38.000 ψήφους, οι ΑΝΕΛ 93.000 ψήφους
Σε απόλυτους αριθμούς προσήλθαν στις κάλπες 800.000 λιγότεροι ψηφοφόροι από τον Ιανουάριο και 600.000 λιγότεροι από το δημοψήφισμα του Ιουλίου. Η πρωτοφανής αποχή εμπεριέχει υψηλό βαθμό απογοήτευσης, αποδοκιμασίας κι επίσης, είναι σε μεγάλο βαθμό νεανική αποχή.
Σ ‘αυτές τις εκλογές το χειρότερο πράγμα ήταν ότι ο λαός επικύρωσε ουσιαστικά με την ψήφο του μια απεχθής συμφωνία. Κάποιοι εκβίασαν την ψήφο των πολιτών.. Ο κ Τσίπρας παρέδωσε στον ταξικό εχθρό τα νομικά τα ιδεολογικά όπλα αλλα και απαραίτητα για των αγώνα της Αριστεράς και την πάλη των τάξεων .
Τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας κυβέρνησης δικαιώνουν δυστυχώς τις προβλέψεις μας ,όπως ήταν αναμενόμενο έρχονται σκληρές περικοπές στις συντάξεις ,αλλάζουν τα όρια συνταξιοδότησης ,περικόπτονται εργασιακά δικαιώματα. Οι πάλαι ποτέ «κόκκινες γραμμές» της κυβέρνησης θυμίζουν παλιό αστείο .Σαν να μην έφταναν όλα αυτά ο κ. Τσίπρας περιφέρετε στο Ίδρυμα Κλίντον τον κάνοντας τον πλασιέ και ζητιανεύοντας επενδύσεις για να γυρίσει δήθεν μέσω του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας η χώρα στην ανάπτυξη.
Σε μια χώρα όπου οι δημόσιες επενδύσεις αποτελούν μακρινό θρύλο του παρελθόντος , σε μια χώρα όπου δημόσιες κερδοφόρες επιχειρήσεις ξεπουλιούνται «μπιρ παρά» σε γερμανικές εταιρίες.
«Την άνοιξη, αν δεν την βρεις την φτιάχνεις »*
Καταλαβαίνω την αγωνία αλλά και τον φόβο των Γάλλων συντρόφων ,που όπως και εμείς εθελοτυφλούσαμε κάποτε έτσι τώρα κι αυτοί , έχοντας στηρίξει κι αυτοί , έχοντας επενδύσει όνειρα αλλά και αγώνες ,καταλαβαίνω οτι δεν μπορούν να παραδεχτούν την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και την πρωτοφανή αλλαγή γραμμής της κυβέρνησης Τσίπρα. Καταλαβαίνω ακόμα κι αν λόγω ελλιπούς πληροφόρησης επιτίθενται στην Λαϊκή Ενότητα.
Εγώ προσωπικά , οι σύντροφοι μου που μαζί φύγαμε από τον Συριζα και την οργάνωση Παρισιού και μπήκαμε στην Λαϊκή Ενότητα είμασταν και θα είμαστε δίπλα στους αγώνες του Γαλλικού κινήματος, διπλά στους αγώνες ενάντια στην λιτότητα στην Γαλλία , απέναντι στους αντεργατικούς νομούς όπως αυτός του Μακρόν απέναντι στα μνημόνια επιτροπείας και λιτότητας που μετατρέπουν την Ελλάδα σε προτεκτοράτο των Βρυξελών .Ευρωπαϊκή ένωση και Ευρωζώνη σημαίνουν θεσμοποίηση των νεοφιλευθερων πολιτικών, μνημόνια, φτώχεια και «αγιοποίηση» της λιτότητας για την εργατική τάξη και τους μικρομεσαίους. Σ ‘αυτήν την κρίσιμη καμπή του κινήματος και των ταξικών αγώνων και κοινωνικών διεκδικήσεων έχει μεγάλη σημασία να βγάλουμε τα σωστά συμπεράσματα από την ήττα , οι λαοί που πλήττονται από τις επιβαλλόμενες πολιτικές των νεοφιλελεύθερων γερακιών των Βρυξελών, να καταστρώσουμε όλοι μαζί την αντεπίθεση, για μια άλλη Ευρώπη απαλλαγμένη από την νεοφιλεύθερη δυναστεία και τους λαούς ελεύθερους, συνεργαζόμενους αλλά και κυρίαρχους. Για μια Ευρώπη όπου το «δεν υπάρχει εναλλακτική »(TINA )θα είναι ένα παλιό κακόγουστο αστείο. .
——————————————————————————–
[i] Σε περίπτωση κρίσιμων αποφάσεων συγκαλείται το διαρκές συνέδριο από τους αντιπροσώπους του προηγούμενου τακτικού συνεδρίου. Η θεματολογία του διαρκούς συνεδρίου είναι απολύτως περιορισμένη στο θέμα για το οποίο συγκαλείται.
. Τη σύγκληση διαρκούς συνεδρίου μπορεί να ζητήσει η Κεντρική Επιτροπή ή Οργανώσεις Μελών που αντιπροσωπεύουν το 1/4 των μελών του ΣΥΡΙΖΑ ή απευθείας το 15% των μελών του.
[ii] Έκτακτο συνέδριο
1. Ανάμεσα στα τακτικά συνέδρια του κόμματος μπορεί να συγκληθεί έκτακτο συνέδριο με όλες τις αρμοδιότητες του τακτικού.
2. Τη σύγκληση εκτάκτου συνεδρίου μπορεί να ζητήσει η Κεντρική Επιτροπή ή Οργανώσεις Μελών που αντιπροσωπεύουν το 1/4 των μελών του ΣΥΡΙΖΑ, ή απευθείας το 15% των μελών του.
3. Η σύγκληση του εκτάκτου συνεδρίου πραγματοποιείται το πολύ μέσα σε 3 μήνες από τη στιγμή που διατυπώνεται το σχετικό αίτημα.
*Οδυσσέας Ελύτης «Την άνοιξη, αν δεν την βρεις την φτιάχνεις »
Nuntiusweb