Υπέγραψαν «προσύμφωνο» μονομερούς δέσμευσης για 4ο Μνημόνιο

1679
σύνοδος

«Ο κατήφορος έχει τη λογική του πάτου», λέει ένα λαϊκό γνωμικό. Το ίδιο ακριβώς ισχύει με τον μνημονιακό κατήφορο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Δίνοντας μια νέα διάσταση στην αντιστροφή των εννοιών και στις πλέον ανερυθρίαστες μορφές «κωλοτούμπας», όχι μόνο παραιτήθηκε από όλες τις υποτιθέμενες «κόκκινες» γραμμές, αλλά κατάφερε να υπογράψει στο Eurogroup ένα «προσύμφωνο» με τους δανειστές, που τη δεσμεύει απόλυτα στη λήψη όλων των μέτρων που αυτοί απαιτούν και μάλιστα χωρίς ίχνος «ανταλλάγματος». Ουσιαστικά, πρόκειται για προσύμφωνο για το επερχόμενο 4ο Μνημόνιο.

Η ει­ρω­νεία της Ιστο­ρί­ας θέ­λη­σε αυτό το «προ­σύμ­φω­νο» να υπο­γρα­φτεί ξανά στις 20 Φλε­βά­ρη, δύο ακρι­βώς χρό­νια ύστε­ρα από ένα άλλο προ­σύμ­φω­νο που υπο­γρά­φτη­κε την ίδια ημε­ρο­μη­νία του 2015. Όπως τώρα, έτσι και τότε, η πρώτη κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ έδωσε μόνο δε­σμεύ­σεις χωρίς να πάρει τί­πο­τα. Τη συ­νέ­χεια τη γνω­ρί­ζου­με. Ωστό­σο, οι ομοιό­τη­τες δεν εξα­ντλού­νται σε αυτό. Κά­νο­ντας αντί­στρο­φα τη σύ­γκρι­ση, όπως τότε έτσι και τώρα, η κα­θαυ­τό συμ­φω­νία πα­ρα­πέ­μπε­ται σε μια αργή και βα­σα­νι­στι­κή δια­δι­κα­σία των επό­με­νων μηνών, με χρο­νι­κό dead line τον Ιού­λιο, οπότε πρέ­πει να εξο­φλη­θούν χρε­ο­λύ­σια με­γά­λου ύψους.

«Ναι σε όλα» στο ΔΝΤ, χωρίς συμ­φω­νία και χωρίς… ΔΝΤ

Η επί­ση­μη ανα­κοί­νω­ση του Eurogroup δεν αφή­νει καμία αμ­φι­βο­λία, καθώς μι­λά­ει για επί­τευ­ξη «κοι­νής αντί­λη­ψης» και όχι συμ­φω­νί­ας:
«Το Eurogroup κα­λω­σό­ρι­σε την επί­τευ­ξη κοι­νής αντί­λη­ψης ανά­με­σα στις ελ­λη­νι­κές αρχές και τους Θε­σμούς, που επι­τρέ­πει να επι­στρέ­ψει η απο­στο­λή της αξιο­λό­γη­σης στην Αθήνα και να συ­νε­χι­στεί η δου­λειά προ­κει­μέ­νου να κα­τα­λή­ξουν σε συμ­φω­νία σε τε­χνι­κό επί­πε­δο για τις με­ταρ­ρυθ­μί­σεις στο πλαί­σιο της δεύ­τε­ρης αξιο­λό­γη­σης του προ­γράμ­μα­τος». 
Ποια είναι η βάση της κοι­νής αντί­λη­ψης»; Όπως δή­λω­σε ο κ. Ντάι­σελ­μπλουμ, είναι η απο­δο­χή όλων των βα­σι­κών απαι­τή­σε­ων του ΔΝΤ:
«Βρέ­θη­κε κοινό έδα­φος μετά την εντα­τι­κο­ποί­η­ση των συ­νο­μι­λιών την προη­γού­με­νη εβδο­μά­δα και τα κλι­μά­κια θα επι­στρέ­ψουν πολύ σύ­ντο­μα στην Ελ­λά­δα για να δου­λέ­ψουν σε ένα νέο πα­κέ­το με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων στο συ­ντα­ξιο­δο­τι­κό σύ­στη­μα, το φο­ρο­λο­γι­κό σύ­στη­μα και την αγορά ερ­γα­σί­ας».
Με­τα­φρά­ζο­ντας από τη μνη­μο­νια­κή αργκό, αυτό ση­μαί­νει ότι η κυ­βέρ­νη­ση δε­σμεύ­τη­κε να μειώ­σει το αφο­ρο­λό­γη­το (ρε­πορ­τάζ της επό­με­νης μέρας μι­λού­σαν για μεί­ω­ση ακόμη και κάτω από τα 5.000 ευρώ), να πε­ρι­κό­ψει τις συ­ντά­ξεις (κα­τάρ­γη­ση της «προ­σω­πι­κής δια­φο­ράς» του νόμου Κα­τρού­γκα­λου) και να δε­χτεί ομα­δι­κές απο­λύ­σεις (κάτι πολύ πιο χει­ρο­πια­στό από την υπο­τι­θέ­με­νη απλώς «ιδε­ο­λο­γι­κή» διά­στα­ση του ζη­τή­μα­τος…).
Παρ’ όλα αυτά, η ανα­κοί­νω­ση του ΔΝΤ για το «προ­σύμ­φω­νο» εκ­φρά­ζει μεν συ­γκρα­τη­μέ­νη ικα­νο­ποί­η­ση, αλλά δεν δε­σμεύ­ε­ται για χρη­μα­το­δο­τι­κή συμ­με­το­χή στο ελ­λη­νι­κό πρό­γραμ­μα.
Ωστό­σο, για να φτά­σου­με από τη «συ­να­ντί­λη­ψη» στη συμ­φω­νία, η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ θα πρέ­πει να ξα­να­πεί το «ναι σε όλα», αυτή τη φορά σε «πα­κέ­το» συ­γκε­κρι­μέ­νων μέ­τρων. Αν δεν επι­δεί­ξει τέ­τοιο πνεύ­μα «συ­νερ­γα­σί­ας», θα υπάρ­ξουν και άλλες… ανα­τρι­χια­στι­κές ανα­λο­γί­ες με την άνοι­ξη του 2015. Ο πρό­ε­δρος του Eurogroup κ. Ντάι­σελ­μπλουμ το υπεν­θύ­μι­σε εμ­μέ­σως πλην σαφώς, δη­λώ­νο­ντας:
«Δεν υπάρ­χει θέμα ρευ­στό­τη­τας για την Ελ­λά­δα, αν και όλοι νιώ­θου­με ότι η επί­τευ­ξη συμ­φω­νί­ας θα ενι­σχύ­σει την εμπι­στο­σύ­νη και την ανά­πτυ­ξη –άρα αυτό είναι ένα ισχυ­ρό κί­νη­τρο (…) Δεν υπάρ­χει ανά­γκη εκτα­μί­ευ­σης τους επό­με­νους μήνες, του­λά­χι­στον μέχρι το κα­λο­καί­ρι. Αν η απο­στο­λή των θε­σμών είναι επι­τυ­χής, θα μπο­ρού­με να το συ­ζη­τή­σου­με στο Eurogroup του Μαρ­τί­ου, αν όχι τότε αρ­γό­τε­ρα»…

Η απάτη περί «τέ­λους της λι­τό­τη­τας»

Ο κυ­βερ­νη­τι­κός ισχυ­ρι­σμός περί «τέ­λους της λι­τό­τη­τας» και περί «μη­δε­νι­κού δη­μο­σιο­νο­μι­κού απο­τε­λέ­σμα­τος» από τα νέα μέτρα απο­τε­λεί κο­ρυ­φαίο επί­τευγ­μα της τέ­χνης της αντι­στρο­φής των εν­νοιών. Όταν όλη η «φα­σα­ρία» γί­νε­ται ακρι­βώς για το δη­μο­σιο­νο­μι­κό απο­τέ­λε­σμα, το οποίο πρέ­πει να είναι τέ­τοιο, ώστε να επι­τυγ­χά­νο­νται πρω­το­γε­νή πλε­ο­νά­σμα­τα 3,5% μετά το 2019, τέ­τοιοι ισχυ­ρι­σμοί απο­τε­λούν προ­σβο­λή της στοι­χειώ­δους νοη­μο­σύ­νης. Την αλή­θεια μάς την είπε ο κ. Ντάι­σελ­μπλουμ, δη­λώ­νο­ντας:
«Πρέ­πει να δούμε αλ­λα­γή της έμ­φα­σης από την πλευ­ρά της λι­τό­τη­τας στις διαρ­θρω­τι­κές με­ταρ­ρυθ­μί­σεις. Εάν αυτές οι με­ταρ­ρυθ­μί­σεις έχουν δη­μο­σιο­νο­μι­κό απο­τέ­λε­σμα, μπο­ρεί να υπάρ­ξει χώρος για μέτρα που θα ενι­σχύ­ουν την ανά­πτυ­ξη. Αν όλα πάνε καλά και το πα­κέ­το των με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων είναι ση­μα­ντι­κό και οι δη­μο­σιο­νο­μι­κοί στό­χοι εκ­πλη­ρώ­νο­νται, τότε μπο­ρεί να υπάρ­ξει δη­μο­σιο­νο­μι­κός χώρος (…) Τότε η κυ­βέρ­νη­ση μπο­ρεί να πα­ρου­σιά­σει τις προ­τά­σεις της για το πώς θα χρη­σι­μο­ποι­ή­σει τον χώρο αυτό».
Να θυ­μί­σου­με ότι ο κ. Ντάι­σελ­μπλουμ ονό­μα­σε τη μεί­ω­ση του αφο­ρο­λό­γη­του και τις πε­ρι­κο­πές στις συ­ντά­ξεις «με­ταρ­ρυθ­μί­σεις», άρα η «αλ­λα­γή έμ­φα­σης από τη λι­τό­τη­τα στις με­ταρ­ρυθ­μί­σεις» καμία απο­μά­κρυν­ση από τη λι­τό­τη­τα δεν ση­μα­το­δο­τεί. Πέραν αυτού όμως, είναι φα­νε­ρό ότι ο «δη­μο­σιο­νο­μι­κός χώρος», για τον οποίο γί­νε­ται λόγος, είναι η επί­τευ­ξη πλε­ο­να­σμά­των με­γα­λύ­τε­ρων του 3,5%. Τότε θα υπάρ­ξουν μέτρα που «θα ενι­σχύ­σουν την ανά­πτυ­ξη». Με­τα­ξύ αυτών, η μεί­ω­ση της φο­ρο­λο­γί­ας στις επι­χει­ρή­σεις, ίσως και η μεί­ω­ση συ­ντε­λε­στών ΦΠΑ…

Μετά τις γαλ­λι­κές εκλο­γές…

Η άνεση του Ντάι­σελ­μπλουμ όσον αφορά το χρο­νο­διά­γραμ­μα για την κα­θαυ­τό συμ­φω­νία δεν είναι τυ­χαία. Πα­ρα­πέ­μπει σε ου­σια­στι­κές δια­δι­κα­σί­ες με ορί­ζο­ντα τον Μάιο-Ιού­νιο. Ο Ιού­νιος δεν είναι μόνο το ορό­ση­μο πριν τις με­γά­λες δό­σεις χρε­ο­λυ­σί­ων του Ιου­λί­ου, αλλά και ο μήνας μετά τις γαλ­λι­κές προ­ε­δρι­κές εκλο­γές. Στις 10 Μαΐου διε­ξά­γε­ται ο δεύ­τε­ρος γύρος και θα γνω­ρί­ζου­με τον νέο Γάλλο πρό­ε­δρο. Και όλοι κα­τα­λα­βαί­νουν πως οι ευ­ρω­παϊ­κοί συ­σχε­τι­σμοί και γε­νι­κά οι ευ­ρω­παϊ­κές προ­ο­πτι­κές θα είναι πολύ δια­φο­ρε­τι­κές, αν εκλε­γεί η κ. Λεπέν ή ο κ. Φι­γιόν ή ο κ. Μα­κρόν. Στην πρώτη πε­ρί­πτω­ση, ενερ­γο­ποιεί­ται μια δια­δι­κα­σία απο­σύν­θε­σης της ΕΕ και της Ευ­ρω­ζώ­νης, στη δεύ­τε­ρη πε­ρί­πτω­ση ενι­σχύ­ο­νται ο συ­σχε­τι­σμός και τα σχέ­δια του κ. Σόι­μπλε, στην τρίτη ενι­σχύ­ο­νται οι Βρυ­ξέλ­λες και η Κο­μι­σιόν…
Πε­ρί­που ένα μήνα νω­ρί­τε­ρα από τον δεύ­τε­ρο γύρο των γαλ­λι­κών προ­ε­δρι­κών εκλο­γών, τον Απρί­λιο, η Eurostat θα επι­κυ­ρώ­σει τα στοι­χεία για το ελ­λη­νι­κό πρω­το­γε­νές πλε­ό­να­σμα του 2016. Στη συ­νέ­χεια, το ΔΝΤ θα επι­και­ρο­ποι­ή­σει-ανα­θε­ω­ρή­σει τις προ­βλέ­ψεις του για την ελ­λη­νι­κή οι­κο­νο­μία, στο πλαί­σιο του World Economic Outlook που εκ­δί­δε­ται κάθε άνοι­ξη. Αν η Eurostat επι­βε­βαιώ­σει ότι το ελ­λη­νι­κό πρω­το­γε­νές πλε­ό­να­σμα το 2016 κι­νή­θη­κε στην πε­ριο­χή του 1,5% του ΑΕΠ ή και πάνω απ’ αυτό, ένα­ντι πρό­βλε­ψης του προ­γράμ­μα­τος για 0,4%, τότε η ανα­θε­ώ­ρη­ση των προ­βλέ­ψε­ων του ΔΝΤ για τις ελ­λη­νι­κές δη­μο­σιο­νο­μι­κές επι­δό­σεις μπο­ρεί να είναι θε­τι­κή, ευ­νο­ώ­ντας ένα συμ­βι­βα­σμό στους κόλ­πους των δα­νει­στών. Χωρίς την έκ­θε­ση της Eurostat και την ανα­θε­ώ­ρη­ση των προ­βλέ­ψε­ων του ΔΝΤ, απλού­στα­τα δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει συμ­φω­νία με τη χρη­μα­το­δο­τι­κή συμ­με­το­χή του ΔΝΤ –άρα εν­δε­χο­μέ­νως δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει καμία συμ­φω­νία.
Αν όλα αυτά ολο­κλη­ρω­θούν, τότε το «μπα­λά­κι» θα πάει στην ΕΚΤ, η οποία θα κλη­θεί να απο­φα­σί­σει αν με τα νέα δε­δο­μέ­να το ελ­λη­νι­κό χρέος είναι βιώ­σι­μο, ώστε να εντά­ξει τα ελ­λη­νι­κά ομό­λο­γα στο QE. Και ως γνω­στόν, έχει θέσει ως προ­ϋ­πό­θε­ση όχι μόνο το κλεί­σι­μο της δεύ­τε­ρης αξιο­λό­γη­σης, αλλά και τα με­σο­πρό­θε­σμα μέτρα για το χρέος –που όμως ο κ. Ντάι­σελ­μπλουμ με­τέ­θε­σε για μετά το τέλος του προ­γράμ­μα­τος.

…και την Ευ­ρώ­πη των δύο «τα­χυ­τή­των»

 Πριν από όλα αυτά, ωστό­σο, και σε ανα­μο­νή αυτών, θα δρο­μο­λο­γη­θούν με κάθε επι­ση­μό­τη­τα οι δια­δι­κα­σί­ες για τη συμ­φω­νία με­τα­ξύ των δα­νει­στών, αλλά και για την Ευ­ρώ­πη των δύο «τα­χυ­τή­των»:
Την Τε­τάρ­τη 22 Φε­βρουα­ρί­ου, στο Βε­ρο­λί­νο, η Γερ­μα­νί­δα κα­γκε­λά­ριος κ. Μέρ­κελ θα συ­να­ντη­θεί με τη διευ­θύ­ντρια του ΔΝΤ κ. Λα­γκάρντ και τον πρό­ε­δρου της Κο­μι­σιόν κ. Ζαν-Κλοντ Γιουν­κέρ.
Στις 6 Μαρ­τί­ου στις Βερ­σαλ­λί­ες θα διε­ξα­χθεί η σύ­νο­δος των «4» ισχυ­ρό­τε­ρων χωρών της Ευ­ρω­ζώ­νης-ΕΕ (Γερ­μα­νία, Γαλ­λία, Ιτα­λία, Ισπα­νία), με τη συμ­φω­νία των χωρών της Benelux (σκλη­ρός πυ­ρή­νας της πρώ­της ευ­ρω­παϊ­κής «τα­χύ­τη­τας»), για να συ­ζη­τή­σουν πάνω στο σχέ­διο της Ευ­ρώ­πης των δύο «τα­χυ­τή­των». Με βάση το απο­τέ­λε­σμα της συ­νά­ντη­σης, θε­ω­ρεί­ται πι­θα­νό ότι θα γίνει κά­ποιου εί­δους ημιε­πί­ση­μη ανα­κοί­νω­ση στο πλαί­σιο της ευ­ρω­παϊ­κής συ­νό­δου κο­ρυ­φής στις 25 Μάρτη στη Ρώμη, στην 60ή επέ­τειο της πρώ­της ευ­ρω­παϊ­κής συν­θή­κης το 1957.
Οι δα­νει­στές χρειά­ζο­νται ένα time out, μέχρι να ολο­κλη­ρω­θούν αυτές οι δια­δι­κα­σί­ες. Χρειά­ζο­νται όμως και ένα «προ­σύμ­φω­νο», που θα δε­σμεύ­ει την ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση, θα της με­τα­φέ­ρει την ευ­θύ­νη για τυχόν μη επί­τευ­ξη τε­λι­κής συμ­φω­νί­ας και επι­πλέ­ον θα στέλ­νει ένα κα­θη­συ­χα­στι­κό μή­νυ­μα στις αγο­ρές. Τα πήραν όλα, χωρίς να δώ­σουν τί­πο­τα…
*προ­δη­μο­σί­ευ­ση από την “Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά” που κυ­κλο­φο­ρεί αύριο 22/2

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ προσθέστε το σχόλιό σας
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας