Όσο και “κουνημένη” να είναι η δημοσκόπηση της Prorata, υποχρεώνεται από τα πράγματα να καταδείξει ότι αν συνεργάζονταν όλες οι αριστερές αντιμνημονιακές δυνάμεις, ΛΑ.Ε, Ανταρσύα, Πλεύση Ελευθερίας και άλλες πολλές… (δεν συνυπολογίζουμε δυστυχώς το ΚΚΕ με την δογματική αντιενωτική του στάση), τότε ένα πολύ παραπάνω από το 15% των πολιτών, θα ψήφιζε, με πιθανότητα πάνω από 50%, το ενωτικό ριζοσπαστικό αντιμνημονιακό ψηφοδέλτιο, προκαλώντας μια νέα ανατρεπτική δυναμική στις πολιτικές εξελίξεις…
Δυστυχώς, τα μνημόνια “στηρίζονται” εκ των πραγμάτων και πέρα από προθέσεις σε όλες αυτές τις δυνάμεις στον αντιμνημονιακό χώρο, που με διάφορες δικαιολογίες, προφάσεις, προσχήματα και λογικές “καθαρότητας” αρνούνται ένα πλατύ πολιτικό, κινηματικό και εκλογικό μέτωπο ανατροπής, ελπίδας και προοπτικής.
Και αυτές οι δυνάμεις είναι γνωστές!
Ως πότε, όμως, θα συνεχίζουν αυτήν την αντιενωτική καταστρεπτική λογική;
Διότι αν όλες οι αριστερές αντιμνημονιακές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένου και του ΚΚΕ, συνεργάζοντο, τότε η ενωτική παράταξη που θα προέκυπτε θα ήταν σίγουρα αξιωματική αντιπολίτευση, τουλάχιστον.
Ποιοι λοιπόν δίνουν ζωή και παράταση στο μνημονιακό καθεστώς;
Χρειάζεται να τους ονομάσουμε;
Μήπως πρέπει οι πολίτες που τους ακολουθούν να τους υποχρεώσουν να αλλάξουν προσανατολισμό;
Και είναι αλήθεια ότι μπορούν να το κάνουν, με την απειλή της τιμωρίας τους για την αλαζονική διχαστική τους στάση.
Nuntiusweb
Τα μνημόνια μπορούσαν να μην είχαν αρχίσει κάν,αν το 2010 ο Συριζα και το ΚΚΕ τα είχαν καταγγείλει ως αντισυνταγματικά, είχαν απειλήσει το γιό τπυ Παπανδρέου με μήνυση γιά εσχάτη προδοσία και προδοσία της χώρας – όλα καραμπινάτα – σε περίπτωση που τα ψήφιζε, και τέλος, άν ειχαν αποχωρήσει απο τη Βουλή,αρνούμενοι να τα ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΝ με την παρουσία τους. Αυτά όλα δεν ήταν προαιρετικές επιλογές πολιτικού χαρακτήρα, ήταν ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ τους, και ακόμα καθήκον τους απέναντι στον λαό,που ισχυρίζονταν ότι υπηρετούν και το ΚΚΕ το ισχυρίζεται ( οι πράξεις του αποδείχνουν διαρκώς το αντίθετο) ακόμα. Αφού τίποτε από αυτά δέν επιτέλεσαν, έγιναν συνένοχοι σε όσα ακολούθησαν και – τα καλύτερα έρχονται – σε όσα θα ακολουθήσουν,μιάς και τα μνημόνια σε πλήρη ανάπτυξη θα τα απολαύσουμε στά αμέσως επόμενα έτη. Μόνον η ΛΑΕ διαφοροποιήθηκε και ρητά αντιτάσσεται,απο τον Αύγουστο του 2015 και μετά,έχοντας κερδίσει ένα πολύτιμο ηθικό πλεονέκτημα απέναντι στον μνημονιακό συρφετό. Ο χρόνος θα δείξει εάν και αυτή με τη σειρά της αφομοιωθεί ή όχι από τους πολιτικούς μηχανισμούς της υποτέλειας και της κατοχής .
Διότι θα γίνουνε ξεφτίλα. Αυτή η ένωση της αριστερά που λέτε έγινε ήδη με ΣΥΡΙΖΑ! Ο Βαρουφάκης έλεγε ότι σε 2 ώρες θα κάνει του Ευρωπαίους να μας παρακαλάνε. Τον κάνετε υπουργό. Μετά από 6 μήνες τα έκανε μαντάρα. Λέει ότι τελικά χρειάζεται και ΟΧΙ από το λαό για να κανονίσει τους Ευρωπαίους. Αλλά μόλις του είπε ο λαός ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα και του έδωσε το ΟΧΙ έγινε Λούης. Παραιτήθηκε σε 5′ μόλις βγήκε το αποτέλεσμα! Αν έβγαινε το ΝΑΙ θα μας έλεγε ότι και καλά θα μας είχε χαρίσει λαγούς με πετραχήλια και και και… αλλά φοβηθήκαμε και τα χάσαμε. Τα έπαθε ο ΓΑΠ, τα έπαθε κι ο Τσίπρας. Γελάει ο κόσμος!
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα πολιτικό εγχείρημα, το οποίο πλέον έχει «πεθάνει», στη μορφή που το γνωρίσαμε στις πρώτες του φάσεις και σήμερα έχει μεταλλαχθεί, πλέον, σε κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό αυτό που ξεκίνησε και ήταν για μεγάλο διάστημα μετά την ίδρυσή του.
Αυτό που ζητούμε, ως ΛΑ.Ε και, στον α’ ή β’ βαθμό δέχονται και άλλες αριστερές και αντιμνημονιακές δυνάμεις, είναι κάτι εντελώς καινούργιο ποιοτικά και με έναν πολύ πιο ξεκάθαρο πολιτικό και προγραμματικό προσανατολισμό· ούτε «συγκόλληση» ανόμοιων πραγμάτων ζητάμε, ούτε όμως πλήρη ταύτιση και στενές κομματικές διαδικασίες. Ζητάμε συμπόρευση και κοινό βηματισμό στη βάση ενός προσυμφωνημένου προγράμματος με ξεκάθαρα ριζοσπαστικά, φιλολαϊκά χαρακτηριστικά και με ξεκάθαρο μεταβατικό-αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα, με ορίζοντα τον σοσιαλισμό. Χωρίς μισόλογα και χωρίς επαμφοτερίζουσες και «ισορροπιστικές» διατυπώσεις, επιδεχόμενες διαφόρων ερμηνειών, όπως δυστυχώς γινόταν εν πολλοίς στον ΣΥΡΙΖΑ.