ΝΔ και Ποτάμι έσπευσαν να διεκδικήσουν κάτι από την αίγλη της εκλογής, διαλαλώντας ότι κέρδισε το “πρόγραμμά τους”. Πιο μελετημένος ο Γάλλος πρόεδρος “ξέχασε” τις προγραμματικές του θέσεις και το έριξε στην ενότητα, την αγάπη και τον εθνικό ύμνο!
Καμιά φορά ακόμα και τα κλισέ έχουν την χρησιμότητά τους. Γιατί πράγματι είναι κλισέ το να χαρακτηρίζεις την νίκη του Μακρόν “ανάσα”, ειδικά όταν αυτή ήταν αναμενόμενη πολιτικά βάσει της “γεωγραφίας” των πολιτικών δυνάμεων στη Γαλλία και των θέσεων που είχαν εκφράσει οι εκπρόσωποί τους.
Η συγκεκριμένη διατύπωση λοιπόν, μάλλον αποκαλύπτει ότι ακόμα και αυτοί που την χρησιμοποιούν κρατούν πολύ μικρό καλάθι για το τι θα ακολουθήσει. Διότι όντως η εκλογή του Εμανουέλ Μακρόν στην προεδρία της Γαλλίας είναι επιτυχία της Δημοκρατίας που κράτησε, όσο πιο πολύ μπορούσε, στην άκρη τις διχαστικές, ρατσιστικές και ακροδεξιές θέσεις που εκπροσωπεί η Λεπέν και το “εθνικό” Μέτωπό της.
Αλλά σε καμιά περίπτωση η εκλογή του δεν λύνει τα προβλήματα που είναι ήδη ανοιχτά στη Γαλλία αλλά και σε πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης: την ανέχεια, τη στασιμότητα, τον περιορισμό των δικαιωμάτων, την περιθωριοποίηση όλο και μεγαλύτερων κατηγοριών του πληθυσμού, το συνεχώς διευρυνόμενο χάσμα των λαϊκών στρωμάτων με τις ελίτ.
Και θα ήταν απλώς κωμικό εάν δεν ήταν -επί της ουσίας- τραγικό πολιτικά, ότι όλα αυτά τα ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις και όλα τα προβλήματα που απαιτούν λύσεις, απουσιάζουν παντελώς από τις ανακοινώσεις της Νέας Δημοκρατίας και του Ποταμιού, δυο κομμάτων που παρά τις μικρές τους διαφορές πανηγυρίζουν για την εκλογή Μακρόν με παρόμοιο τρόπο: Σαν να μην κέρδισε ο Γάλλος πολιτικός αλλά ο Μητσοτάκης και ο Θεοδωράκης.
Είναι σύνηθες βέβαια να προσπαθούν πολλοί να “φωτογραφηθούν” με έναν νικητή και ιδίως την ημέρα της πανηγυρικής εκλογής του: Να πάρουν κάτι από την αίγλη του, να δείξουν ότι έχουν κάτι από το “πρόγραμμα νίκης”, να μας πείσουν -δια του Μακρόν- ότι μπορεί και αυτοί να κερδίσουν.
Το κωμικό είναι ότι οι “μεταρρυθμιστές” μας ισχυρίζονται ότι δια του Μακρόν “νίκησε” το δικό τους… πρόγραμμα, αλλά ο ίδιος ο Γάλλος πρόεδρος, που γνωρίζει ότι νίκησε γιατί 64,2% των Γάλλων ήθελε να χάσει η Λεπέν και το πρόγραμμά του επικροτήθηκε το πολύ από έναν στους τρεις Γάλλους, δεν λέει κάτι τέτοιο. Οπότε, αντίθετα με τους καθ’ ημάς φωστήρες, ο Μακρόν -πολύ προσεκτικά και πολύ μελετημένα- περιορίστηκε σε γενικότητες, ενωτικές – δημοκρατικές αναφορές και στον γαλλικό εθνικό ύμνο!
Από την άλλη, δια της τεθλασμένης και του… twitter, ο Αλέξης Τσίπρας και η Φώφη Γεννηματά, που ευλόγως απέφυγαν κάθε “προγραμματική” αναφορά, “συναντήθηκαν” σε διατυπώσεις για νίκη – ανάσα για τη Δημοκρατία και την ανάγκη (προοδευτικής) αλλαγής πορείας της Ευρώπης. Κάτι που έχει την σημασία του, όπως θα αποδειχθεί τους προσεχείς δύσκολους μήνες.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος
Αλλά σε καμιά περίπτωση η εκλογή του δεν λύνει τα προβλήματα που είναι ήδη ανοιχτά στη Γαλλία αλλά και σε πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης: την ανέχεια, τη στασιμότητα, τον περιορισμό των δικαιωμάτων, την περιθωριοποίηση όλο και μεγαλύτερων κατηγοριών του πληθυσμού, το συνεχώς διευρυνόμενο χάσμα των λαϊκών στρωμάτων με τις ελίτ.
Και θα ήταν απλώς κωμικό εάν δεν ήταν -επί της ουσίας- τραγικό πολιτικά, ότι όλα αυτά τα ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις και όλα τα προβλήματα που απαιτούν λύσεις, απουσιάζουν παντελώς από τις ανακοινώσεις της Νέας Δημοκρατίας και του Ποταμιού, δυο κομμάτων που παρά τις μικρές τους διαφορές πανηγυρίζουν για την εκλογή Μακρόν με παρόμοιο τρόπο: Σαν να μην κέρδισε ο Γάλλος πολιτικός αλλά ο Μητσοτάκης και ο Θεοδωράκης.
Είναι σύνηθες βέβαια να προσπαθούν πολλοί να “φωτογραφηθούν” με έναν νικητή και ιδίως την ημέρα της πανηγυρικής εκλογής του: Να πάρουν κάτι από την αίγλη του, να δείξουν ότι έχουν κάτι από το “πρόγραμμα νίκης”, να μας πείσουν -δια του Μακρόν- ότι μπορεί και αυτοί να κερδίσουν.
Το κωμικό είναι ότι οι “μεταρρυθμιστές” μας ισχυρίζονται ότι δια του Μακρόν “νίκησε” το δικό τους… πρόγραμμα, αλλά ο ίδιος ο Γάλλος πρόεδρος, που γνωρίζει ότι νίκησε γιατί 64,2% των Γάλλων ήθελε να χάσει η Λεπέν και το πρόγραμμά του επικροτήθηκε το πολύ από έναν στους τρεις Γάλλους, δεν λέει κάτι τέτοιο. Οπότε, αντίθετα με τους καθ’ ημάς φωστήρες, ο Μακρόν -πολύ προσεκτικά και πολύ μελετημένα- περιορίστηκε σε γενικότητες, ενωτικές – δημοκρατικές αναφορές και στον γαλλικό εθνικό ύμνο!
Από την άλλη, δια της τεθλασμένης και του… twitter, ο Αλέξης Τσίπρας και η Φώφη Γεννηματά, που ευλόγως απέφυγαν κάθε “προγραμματική” αναφορά, “συναντήθηκαν” σε διατυπώσεις για νίκη – ανάσα για τη Δημοκρατία και την ανάγκη (προοδευτικής) αλλαγής πορείας της Ευρώπης. Κάτι που έχει την σημασία του, όπως θα αποδειχθεί τους προσεχείς δύσκολους μήνες.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος
Nuntiusweb
Μα φυσικά και η εκλογή του δεν λύνει τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα που είναι ανοιχτά στη Γαλλία και στην Ευρώπη.Εξάλλου ο ίδιος έχει υποσχεθεί ότι θα τα οξύνει.Το διάστημα μέχρι τις βουλευτικές είναι πολύ μικρό για να προλάβει να συγκροτήσει κόμμα και πολύ μεγάλο ώστε να μπορέσει να αποφύγει-πονηρά σκεπτόμενος-να δώσει δείγμα γραφής…