Έχετε διανοηθεί ποτέ ότι θα μπορούσε υπουργός, όπως ο Σκουρλέτης, ο οποίος με τις δημοπρασίες ΝΟΜΕ ξεπούλησε τη φτηνή ηλεκτρική παραγωγήτης ΔΕΗ σε μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα, ζημιώνοντας τη , σύμφωνα με τις καταγγελίες της ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ, πάνω από 300 εκ. ευρώ, ο οποίος ακόμα δέσμευσε τη ΔΕΗ να χάσει το 50% των πελατών της προς ιδιωτικές εταιρείες μέχρι το 2020, ο οποίος, επίσης, απόκοψε το κερδοφόρο μονοπώλιο του ΑΔΜΗΕ από τη ΔΕΗ και ξεκίνησε το ολοκληρωτικό ξεπούλημα του με την είσοδο στρατηγικού κατά 24% κινέζου επενδυτή, ο οποίος, τέλος, μετέφερε και το 34% της ΔΕΗ στο Υπερταμείο για εκποίηση στο άμεσο μέλλον, να επαίρεταιστην τελετή παράδοσης ότι, τάχα, γλύτωσε (ψευδέστατα) από το ξεπούλημα το 17% της ΔΕΗ!!!
Και, όμως, αυτήν την έπαρση εξέφρασε ”περήφανα΄΄ ο Πάνος Σκουρλέτης, συνεχίζοντας τις χειρότερες παραδόσεις ψεύδους του νεομνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που παρέδιδε στον ΓιώργοΣταθάκη την υπουργική σκυτάλη, προκειμένου ο τελευταίος να συνεχίσει και να κλιμακώσει ταχύτατα, χωρίς περιττές τριβές και απολογητικές δηλώσεις, το θεάρεστο έργο του ξεπουλήματος οτιδήποτε του δημοσίου στον ενεργειακό τομέα.
Περιττό να πούμε ότι ο Γιώργος Σταθάκης θα κολλήσει θαυμάσια με τον Μαν. Παναγιωτάκη στη ΔΕΗ, όπως ο τέντζερης με το καπάκι.
Η άλλη περίπτωση αξιομνημόνευτης υπουργικής παράδοσης είναι εκείνη του Ν. Φίλη, ο οποίος έφτασε στο σημείο να καταγγείλει τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο ότι η συνέντευξη του στον Sky ήταν ένα συμβόλαιο πολιτικού θανάτου για τον ίδιο.
Τον Ν. Φίλη ολίγον τον έχει ενοχλήσει το συμβόλαιο θανάτου για τον τόπο και το λαό που ψήφισε με το τρίτο μνημόνιο, ούτε η πολιτική υπαλληλία του στις κατοχικές δυνάμεις της χώρας.
Εκτός και αν, όπως μας είπε ο Ζουράρις, ως κατοχικός υπουργός διεξήγαγε αντικατοχικό αγώνα μέσα σε μια κυβέρνηση κατοχής.
Πάλι στον Ζουράρι αποδίδουμε εύλογα αυτούς τους χαρακτηρισμούς, ο οποίος με τα λεχθέντα του μας διευκολύνει αφάνταστα για να μην τύχουμε παρεξήγησης.
Απαράδεκτος, ασφαλώς, ο αρχιεπίσκοπος με τα όσα μειωτικά και απαξιωτικά είπε για τον Νίκο Φίλη όσο και αν οι χειρισμοί του τελευταίου ήταν τραγελαφικοί και καθόλου ευθείς.
Αλλά δεν ήταν ο αρχιεπίσκοπος που απέπεμψε τον Ν. Φίλη από το Υπουργείο αλλά ο Αλ. Τσίπρας.
Δεν μπορεί λοιπόν ο Ν. Φίλης, υποκριτικότατα, να χτυπάει το σαμάρι αντί για τον ”γάιδαρο” και να θέλει να εμφανισθεί περίπου ως ηρωικά πεσόν, όταν ατάκτως είχε υποχωρήσει στις αρχιεπισκοπικές πιέσεις μέχρι κεραίας και στα πάντα, ακόμα και στα αυτονόητα.
Εκείνος, όμως, που ξεπερνάει όλους σε πολιτικό καραγκιοζιλίκι, κατά την παράδοση στο Υπουργείο Οικονομίας, είναι ο Δημήτρης Παπαδημητρίου από τις ΗΠΑ.
Ο συνεπέστατος Δημήτρης Παπαδημητρίου σε σχετική ερώτηση, όχι μόνο απαρνήθηκε μετά βγδεημίας όσα έλεγε μέχρι πρόσφατα περί ”διπλού νομίσματος’‘ (άσχετο αν το διπλό νόμισμα δεν ήταν θετική διέξοδος αλλά απόπειρα αποφυγής της αναγκαίας λύσης του εθνικού νομίσματος) αλλά και έφτασε ουσιαστικά στο σημείο να ‘φτύσει” το παρελθόν του και την ακαδημαϊκή του πορεία, λέγοντας, περίπου, ότι ακαδημαϊκοί είμαστε, λέγαμε και καμιά κοτσάνα για να περνάει η ώρα. Τόσο καλά!
Από κει και πέρα, ο Δημ. Παπαδημητρίου εμφανίσθηκε στη νέα Υπουργική του θέση ως φανατικόςτου ευρώ και ως ο άνθρωπος των πιστωτών, ο ένθερμος θιασώτης της ΕΕ και ο έμπιστος των λεγόμενων ”επενδυτών”, ο πρόθυμος για την εξυπηρέτηση τους και ασφαλώς ο προθυμότατος για την άτεγκτη εφαρμογή του μνημονίου και των μνημονιακών μεταρρυθμίσεων.
Τέτοιας έκτασης και κυνικότητας οβιδιακές μεταμορφώσεις μόνο ένας ”Αμερικανός φίλος” θα μπορούσε να κάνει.
Συνιστά, όμως, ειρωνεία για τον νέο Υπουργό Οικονομίας να μιλάει για προσέλκυση επενδύσεωνόταν η χώρα βρίσκεται κάτω από την μπότα των μνημονίων και της ύφεσης που προκαλούν και όταν είναι ακριβώς η προσκόλληση του τόπου στο ευρώ που επιφέρει οικονομική συμπίεση, αστάθεια και συνεχή απώλεια οικονομικού εδάφους.
Δεν είναι η Αριστερά που διώχνει επενδύσεις από τη χώρα, οι οποίες συνεχώς καταρρέουν με τις μνημονιακές πολιτικές εξουθένωσης.
Δεν είναι η Αριστερά που υποτίθεται ότι διώκει την ”επιχειρηματικότητα” αλλά είναι οι μνημονιακέςπολιτικές που βάζουν λουκέτο σε όλο, σχεδόν, τον μικρομεσαίο επιχειρηματικό και επαγγελματικόχώρα.
Όπως είναι όλος αυτός ο συρφετός των κρατικοδίαιτων και εξ επαγγέλματος υποστηρικτών της ”ιδιωτικής πρωτοβουλίας”, οι οποίοι μιλάνε για την ”επιχειρηματικότητα” ως όχημα για να φουσκώσουν την τσέπη τους με δουλειές και εξυπηρετήσεις κάτω από το τραπέζι.
Μόνο η σύγχρονη ριζοσπαστική Αριστερά που διαθέτει ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα εξόδου από την ευρωζώνη μπορεί να βγάλει τη χώρα από τον βάλτο και να προκαλέσει μια μεγάλη επενδυτικήΆνοιξη, με την ταυτόχρονη στήριξη και ενίσχυση των εργασιακών σχέσεων.
Μια επενδυτική Άνοιξη που δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς ένα μεγάλο και παραγωγικά επαναπροσανατολισμένο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων.
Ο Δημ. Παπαδημητρίου εισήλθε στην κυβέρνηση, όχι για να προσελκύσει επενδύσεις, εκτός και αν ως επενδύσεις εννοείται το ξεπούλημα της χώρας και των στρατηγικών φιλέτων της αλλά για να δοθούν κυβερνητικές εξετάσεις εθελοδουλίας πρώτα απ’ όλα στις ΗΠΑ και οπωσδήποτε την ΕΕ.
Αλίμονο στον τόπο!
Nuntiusweb