Αποχαιρετούμε έναν αγωνιστή και ένα παλικάρι, τον Μιχάλη Σπυριδάκη

4299
σπυριδάκης

Ο χώρος της κομμουνιστικής και της ευρύτερης Αριστεράς θρηνεί την απώλεια του συντρόφου και συναγωνιστή Μιχάλη Σπυριδάκη, στελέχους του ΚΚΕ.
Ο Μιχάλης Σπυριδάκης, γεννήθηκε στην Τύλισο Ηρακλείου Κρήτης, το 1942. Ήταν ο μικρότερος από τα 6 παιδιά της οικογένειάς του.
Από νωρίς εντάχθηκε στην οργανωμένη πάλη. Από το 1962, που βρίσκεται στην Αθήνα για να σπουδάσει στην Οδοντιατρική Σχολή, αρχίζει η πολιτική και συνδικαλιστική του δράση. Εκλέγεται μέλος του Γραφείου Σπουδάζουσας της ΕΔΑ και συμμετέχει δραστήρια σε όλες τις διαδηλώσεις και εκδηλώσεις της νεολαίας της ΕΔΑ στην Αθήνα. Στη συνέχεια παίρνει μεταγραφή στην Ιατρική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου και έτσι ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη για να συνεχίσει τις σπουδές του.
Το Νοέμβρη του 1966, γίνεται μέλος του ΚΚΕ. Η δικτατορία του 1967, τον βρίσκει στη Θεσσαλονίκη, όπου διαφεύγει τη σύλληψη και περνά αμέσως στην παρανομία. Στη διάρκεια της παρανομίας συμβάλλει στη συγκρότηση αντιδικτατορικών οργανώσεων. Ένα χρόνο μετά συλλαμβάνεται από την αστυνομία και παραδίδεται στην ασφάλεια. Υπέστη πλήθος βασανιστηρίων, γρονθοκοπήματα, δέσιμο, φάλαγγα, μαστίγωμα, κάψιμο με τσιγάρο και αναμμένα χαρτιά, πείνα, δίψα, ηλεκτροσόκ, βρισιές, αϋπνία, πέταγμα στα τσιμεντένια πατώματα, κουβάδες με κρύο νερό. Άντεξε όμως και έμεινε πιστός στα ιδανικά και τις αξίες του Κόμματος. Κρατήθηκε 77 μέρες στην απομόνωση και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο 424ΓΣΝ για περίθαλψη. Τέθηκε σε ομαδική απομόνωση για ένα χρόνο και το 1969 περνά Στρατοδικείο για την υπόθεση των «39», στη Θεσσαλονίκη. Καταδικάζεται σε 16,5 χρόνια φυλακή. Για 5,5 χρόνια περνά από τις φυλακές του Γεντί Κουλέ, Αβέρωφ, Κορυδαλλού και Αίγινας.
Η μεταπολίτευση τον βρίσκει στο στρατό, όπου αντιμετώπισε νέα βάσανα και περιπέτειες.
Με αποφάσεις του ΚΚΕ από το 1975 και μετά, αναλαμβάνει διάφορες στελεχικές θέσεις, αρχικά στην Κρήτη και, στη συνέχεια και μέχρι σήμερα στη Θεσσαλονίκη.
Από το 9ο Συνέδριο του ΚΚΕ, το 1973, έως και το 15ο Συνέδριο, το 1996, εκλέγεται μέλος της Κεντρικής Επιτροπής.
Δούλεψε ως γιατρός του ΕΣΥ για πολλά χρόνια στο Κέντρο Υγείας του Λαγκαδά.
Ήταν υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ σε σειρά εκλογικών αναμετρήσεων, στο Νομό Ηρακλείου και μετά στη Θεσσαλονίκη, ενώ ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής το 1994. Με τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ εκλέχτηκε νομαρχιακός σύμβουλος Θεσσαλονίκης.
Δραστηριοποιήθηκε στο φιλειρηνικό – αντιιμπεριαλιστικό κίνημα και για πολλά χρόνια, μέχρι και το τέλος της ζωής του, διατέλεσε πρόεδρος της Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη Θεσσαλονίκης (ΕΔΥΕΘ).
Η σύνταξη της Iskra εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένειά του.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ προσθέστε το σχόλιό σας
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας